کد مطلب:177790 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:842
مسئولیت امام سجاد
امام اگر بخواهد آن هدف را تعقیب كند سه مسئولیت بر دوش خود حس می كند:
اولا- باید معارف دین را به مردم زمان خودش تعلیم دهد.
ثانیا - مسئله امامت كه یك مسئله مهجوری شده و كلا ازذهن ها دور شده و یا بد معنا شده، برای مردم تشریح و درذهن های مردم بازسازی شود. چون بالاخره جامعه، امام داشت و آن عبدالملك بود. مردم او را امام می دانستند. امام سجاد علیه السلام باید برای مردم معنای امامت، جهت امامت، شرایط امامت و آن چیزهایی را كه اگر نباشد، كسی نمی تواند امام باشد، تشریح كند.
ثانیا: بگوید من امامم، یعنی آن كسی كه باید در آن جا قراربگیرد منم. این سه كار را امام سجاد علیه السلام باید می كرد. بیشترین تلاش را امام بر روی كار اول گذاشته است. چون همان طوری كه گفتیم زمینه، زمینه ای بود كه نوبت به مساله «من امامم»نمی رسید.
باید این مردم درست می شدند، باید اخلاق مردم درست می شد، كلمات امام سجادعلیه السلام بیشتر بینش معارف است، امام معارف را در اساس دعا بیان می كند، چون همان طوری كه گفتیم اختناق در آن دوران و نامساعد بودن وضع، اجازه نمی داد كه امام سجادعلیه السلام با آن مردم بی پرده و صریح حرف بزند، نه فقط دستگاه ها نمی گذاشتند مردم هم نمی خواستند، اصلا آن جامعه یك جامعه نالایق و تباه شده و ضایع بود كه باید بازسازی می شد.
34 و 35 سال، از سال 61 تا 95 زندگی امام سجاد علیه السلام این طور گذشته، البته هر چه می گذشت، وضع بهتر می شد لذا درادامه همان حدیث «ارتدالناس بعدالحسین» امام صادق علیه السلام می فرماید: بعدا مردم ملحق و زیاد شدند [1] و می بینیم كه همین طور است و دوران امام باقر علیه السلام كه می رسد وضع فرق كرده است.
این به خاطر زحمات 35 ساله امام سجاد علیه السلام است. دركلمات امام سجاد علیه السلام توجه به كادر سازی هم هست.
این زندگی امام سجاد علیه السلام است كه در طول 35 سال آرام آرام آن محیط تاریك و ظلمانی و آن مردم غافل و بی خبررا از چنگ شهوات از یك طرف، و تسلط دستگاه ها از طرف دیگر خلاص می كند و مجموعا یك عده و یك مجموعه مؤمن، علاقه مند و صالحی كه بتوانند قاعده ای شوند برای كارهای آینده به وجود می آورد.
بر بیان مقام معظم رهبری مدظله باید افزود كه مجموعه «صحیفه سجادیه» كه در 19 باب جمع بندی و به صورت فهرست موضوعی ارائه شده، نشان دهنده یك تشكیلات سازمانی انسان ساز است كه ظاهرش دعا و باطنش ساختن گروه های ویژه مقابله با ظلم و ستم است. حتی عنوان اول دعاها نیز پوشش است، یعنی عناوین، بازگوكننده محتوانیست، محتوا سازنده است، و عنوان دعا و التجا و....
اولا- باید معارف دین را به مردم زمان خودش تعلیم دهد.
ثانیا - مسئله امامت كه یك مسئله مهجوری شده و كلا ازذهن ها دور شده و یا بد معنا شده، برای مردم تشریح و درذهن های مردم بازسازی شود. چون بالاخره جامعه، امام داشت و آن عبدالملك بود. مردم او را امام می دانستند. امام سجاد علیه السلام باید برای مردم معنای امامت، جهت امامت، شرایط امامت و آن چیزهایی را كه اگر نباشد، كسی نمی تواند امام باشد، تشریح كند.
ثانیا: بگوید من امامم، یعنی آن كسی كه باید در آن جا قراربگیرد منم. این سه كار را امام سجاد علیه السلام باید می كرد. بیشترین تلاش را امام بر روی كار اول گذاشته است. چون همان طوری كه گفتیم زمینه، زمینه ای بود كه نوبت به مساله «من امامم»نمی رسید.
باید این مردم درست می شدند، باید اخلاق مردم درست می شد، كلمات امام سجادعلیه السلام بیشتر بینش معارف است، امام معارف را در اساس دعا بیان می كند، چون همان طوری كه گفتیم اختناق در آن دوران و نامساعد بودن وضع، اجازه نمی داد كه امام سجادعلیه السلام با آن مردم بی پرده و صریح حرف بزند، نه فقط دستگاه ها نمی گذاشتند مردم هم نمی خواستند، اصلا آن جامعه یك جامعه نالایق و تباه شده و ضایع بود كه باید بازسازی می شد.
34 و 35 سال، از سال 61 تا 95 زندگی امام سجاد علیه السلام این طور گذشته، البته هر چه می گذشت، وضع بهتر می شد لذا درادامه همان حدیث «ارتدالناس بعدالحسین» امام صادق علیه السلام می فرماید: بعدا مردم ملحق و زیاد شدند [1] و می بینیم كه همین طور است و دوران امام باقر علیه السلام كه می رسد وضع فرق كرده است.
این به خاطر زحمات 35 ساله امام سجاد علیه السلام است. دركلمات امام سجاد علیه السلام توجه به كادر سازی هم هست.
این زندگی امام سجاد علیه السلام است كه در طول 35 سال آرام آرام آن محیط تاریك و ظلمانی و آن مردم غافل و بی خبررا از چنگ شهوات از یك طرف، و تسلط دستگاه ها از طرف دیگر خلاص می كند و مجموعا یك عده و یك مجموعه مؤمن، علاقه مند و صالحی كه بتوانند قاعده ای شوند برای كارهای آینده به وجود می آورد.
بر بیان مقام معظم رهبری مدظله باید افزود كه مجموعه «صحیفه سجادیه» كه در 19 باب جمع بندی و به صورت فهرست موضوعی ارائه شده، نشان دهنده یك تشكیلات سازمانی انسان ساز است كه ظاهرش دعا و باطنش ساختن گروه های ویژه مقابله با ظلم و ستم است. حتی عنوان اول دعاها نیز پوشش است، یعنی عناوین، بازگوكننده محتوانیست، محتوا سازنده است، و عنوان دعا و التجا و....
[1] بحار، ج 46، 144.